Ow Mirjam; wat een prachtige foto van een prachtige man en zoon; tranen in mijn ogen…wat een gemis; wat een ongelofelijk gemis…heel veel kracht, moed en sterkte voor jullie in het nieuwe jaar.
Mooi lieve Mirjam… de foto spreekt voor zich en zegt zoveel!
Ooit was ik in mijn leven een beetje als het mysterieuze meisje van Tonio. Een jongen waar ik verliefd op was, stierf na een aanrijding op de fiets, pas 25 jaar oud. Nu, 25 jaar later komen er heel af en toe nog wel eens tranen, ze wellen op zonder gedachten, ze komen van diep. Ze zijn eerder troostend dan heel pijnlijk en ik vind het mooi dat ik deze jongen nooit zal vergeten (hij heeft niet geweten dat ik verliefd was, ik was als 24-jarige erg verlegen, ik wachtte vol vertouwen op een moment dat niet gekomen is)
Ik heb nooit contact gehad met zijn ouders of zus en broer, maar voelde hun verdriet en leefde met hen mee. Tijdens het lezen van Tonio dacht ik ook aan die tijd.
De intimiteit van jullie gezin is alleen voor jullie om te begrijpen. Die onzichtbare band van verwantschap, kennen en gekend worden en onvoorwaardelijk liefde is onvervangbaar… ik hoop toch dat je door deze mooie herinneringen momenten van zachte troost ervaart!
Wat eerst “gewoon een mooie foto” was is nu een herinnering van onschatbare waarde die gelukkig is vast gelegd……. Heeft geen titel nodig, voel meteen wat het grootste gemis is nu met kerst en alle andere dagen van het jaar….. Helaas heel herkenbaar…..
Contact met de buitenwereld 
Prachtig, vader en zoon… moed!
LikeLike
Ow Mirjam; wat een prachtige foto van een prachtige man en zoon; tranen in mijn ogen…wat een gemis; wat een ongelofelijk gemis…heel veel kracht, moed en sterkte voor jullie in het nieuwe jaar.
LikeLike
Mooi lieve Mirjam… de foto spreekt voor zich en zegt zoveel!
Ooit was ik in mijn leven een beetje als het mysterieuze meisje van Tonio. Een jongen waar ik verliefd op was, stierf na een aanrijding op de fiets, pas 25 jaar oud. Nu, 25 jaar later komen er heel af en toe nog wel eens tranen, ze wellen op zonder gedachten, ze komen van diep. Ze zijn eerder troostend dan heel pijnlijk en ik vind het mooi dat ik deze jongen nooit zal vergeten (hij heeft niet geweten dat ik verliefd was, ik was als 24-jarige erg verlegen, ik wachtte vol vertouwen op een moment dat niet gekomen is)
Ik heb nooit contact gehad met zijn ouders of zus en broer, maar voelde hun verdriet en leefde met hen mee. Tijdens het lezen van Tonio dacht ik ook aan die tijd.
De intimiteit van jullie gezin is alleen voor jullie om te begrijpen. Die onzichtbare band van verwantschap, kennen en gekend worden en onvoorwaardelijk liefde is onvervangbaar… ik hoop toch dat je door deze mooie herinneringen momenten van zachte troost ervaart!
LikeLike
Wat eerst “gewoon een mooie foto” was is nu een herinnering van onschatbare waarde die gelukkig is vast gelegd……. Heeft geen titel nodig, voel meteen wat het grootste gemis is nu met kerst en alle andere dagen van het jaar….. Helaas heel herkenbaar…..
Veel liefs, Miranda
LikeLike
Wat kan een mensenleven van de eene op de andere dag veranderen……
LikeLike
Oh Mirjam, wat lijken Adrie en Tonio sprekend op elkaar! Wat een prachtige en waardevolle Foto!
Liefs van Wies.
LikeLike