Ik wilde een geheel op fictie gebaseerde roman schrijven die niks met mijn joodse achtergrond te maken had, niks met mijn jeugd en niks met Tonio. Dat is gelukt… Dacht ik. Tot mijn redacteur tegen me zei: ‘Je hoofdpersonage verliest haar kind en haar man, het boek gaat over orgaandonatie en het centrale thema is: hoe ver ga je om een geliefde dode tot leven te wekken… Maar de roman gaat niet over Tonio?’
Dus toch. Via een omweg, onbedoeld en zonder dat ik het door had, blijkt Tonio verbonden met dit boek, als door een navelstreng. Tonio is de voedingsbodem.
Contact met de buitenwereld 
Jij bent Tonio geworden en Tonio is jou geworden; je word één als je kind sterft….xx
LikeLike
Toeval bestaat niet maarrr wat dan wel? Is toch het hart de spreekbuis van onze ziel? Twee zielen één gedachte, Mirjam en Tonio ?
LikeLike