23 mei 2010-23 mei 2020: Tonio 10 jaar niet meer bij ons.

Adri en ik gingen eergisteren, op Hemelvaartsdag, 21 mei, naar het graf van Tonio, omdat het zaterdag, op zijn sterfdag, geen mooi weer zou zijn.. We namen een fles Stolichnaya wodka mee met twee glaasjes, zodat we in de geest van Tonio konden toosten op het leven, want ja, hij heeft toch maar mooi bijna tweeëntwintig jaar deel uitgemaakt van het en ons leven. De rest van de fles zouden we op het graf  van Tonio achterlaten voor andere dorstige bezoekers.

Adri en ik liepen over de begraafplaats naar het graf van Tonio en zagen een groepje jongens zitten. Dat bleken Tonio’s vrienden, waaronder Joeri, die zo lief was geweest om na Tonio’s dood zijn foto’s voor mij op een externe harde schijf te zetten. Daarmee zou hij vanaf dat moment voor altijd een warm plekje in mijn hart innemen.

Het werd zo’n mooie bijeenkomst. De vier vrienden van Tonio zaten aan het bier, maar ze hadden ook wodka meegenomen en vier glazen. Zo zaten we al snel alle zes rondom Tonio’s graf aan de wodka. Het was voor het eerst na Tonio’s dood dat ik het niet alleen aankon om hun te zien, maar daar ook heel erg blij mee was. Het deed me zo goed. Echt een cadeautje. En ik voelde dat zij ook verheugd waren om ons te treffen.

Wat ik ook zo bijzonder vind en blij om ben: deze vier jongens vormen nog steeds een hechte vriendenclub. Terwijl er zoveel kan veranderen tussen je 22ste en 32ste.

Voor het eerst in tien jaar heb ik iets meegemaakt wat me werkelijk goed doet.

Ik kan jullie daar niet genoeg voor bedanken, jongens.

27 gedachtes over “23 mei 2010-23 mei 2020: Tonio 10 jaar niet meer bij ons.

  1. Beste Mirjam, vandaag las ik een verhaal over jou in de krant bij mijn moeder. Zo ben ik op jouw forum terecht gekomen.

    Mijn moeder is inmiddels 92 jaar. Zij heeft twee kinderen verloren en voelt zich rijk met mij. Hoe kan zij het opbrengen dit te kunnen voelen en zeggen, nadat mijn zus op 28-jarige leeftijd is vermoord door haar ex-vriend…
    Mijn broer heeft tien jaar later gekozen voor de rust. Hij was 40 jaar.

    Ik begrijp niet hoe mijn moeder hiermee omgaat, aangezien ik het niet kan.
    Met deze drama’s kun je nooit vrede krijgen. Zo is het ook bij jou en Adri.

    Ik ben al opgelucht dat na dertig jaar een dwangstoornis te hebben gehad, dit na mijn hersenbloeding zo goed als over is. Een geluk bij een ongeluk!

    Wat verschrikkelijk mooi dat de vrienden van Tonio tien jaar na zijn overlijden bij zijn graf waren. Hulde voor deze jonge mannen.

    Ik moet mij geregeld verontschuldigen voor het feit dat mijn broer en zus elke dag in mijn gedachten zijn en ik er maar niet aan kan wennen dat zij er niet meer zijn. En ik nu enig kind van onze moeder ben.

    De dood went nooit, zo zie ik het.
    Sterker nog; het gemis wordt groter nu ik ouder ben en mijn kinderen zijn uitgevlogen. Ik voel mij gelukkig niet eenzaam, maar hoe fijn zou het geweest zijn een broer en zus in mijn leven te hebben. En waarschijnlijk dan ook een schoonzus, zwager en neefjes en nichtjes. Want die zijn er ook allemaal niet.

    Ik wilde dit graag met jou delen. Vraag mij niet waarom, het voelt gewoon zo.

    Ik wens jullie heel veel kracht toe. En meer nog. Al weet ik ook dat mijn woorden niet helpen.
    Dit verdriet is te erg.

    Veel liefs,
    Ellen

    Like

  2. Wat een mooie manier om te gedenken. En wat fijn te merken dat er weer wat ruimte komt om wat verbinding te ervaren die niet alleen verdriet oproept.

    Like

  3. Wat fijn voor jullie lieve Mirjam; het doet zo goed dat vrienden van je overleden kind zo betrokken zijn en blijven…heel veel kracht, moed en sterkte voor jullie!

    Like

  4. Wat fijn om te lezen, dat er onverwachts toch wat lichtpuntjes kunnen zijn in jullie leven wat gekenmerkt wordt door een groot verlies. Ik wens jullie nog veel lichtpuntjes toe..

    Like

  5. Lieve Mirjam & Adri,

    Wat mooi geschreven en wat fijn km zo te kunnen gedenken en herdenken wat een mooi kind jullie samen hebben mogen begeleiden tot het onverwachte en plotselinge einde! Liefs Hadassah en misjpoge

    Like

    1. Lieve Mirjam en Adri, wat ontroerend en prachtig dat jullie de vrienden van Tonio troffen bij zijn graf !
      En hoe mooi verwoord door Mirjam om daar op het leven te drinken met elkaar❤️ Ik heb ook altijd pic- nics georganiseerd met Roos’ haar dierbaarste vriendinnen aan haar graf. Mijn kleinkinderen zijn heel vertrouwd met haar tuintje, waar haar beeld staat die mijn zonen gemaakt hebben en in brons is gegoten.bij haar graf is een boom die haar naam draagt; er is een bordje op geplaatst met haar geboorte datum en haar sterfdatum. Lieve mirjam en Adri, ik stuur jullie hier heel veel liefs, en weet dat hier in huis bij mijn huisaltaar altijd een lichtje brandt waar ik aan alle dierbaren denk en mijn verdriet en vragen bij God breng

      Like

      1. Tot mijn grote, grote verbazing kende mijn joodse vriendin het boek Tonio niet. Ik heb het haar onlangs gegeven, ze vindt het ontroerend, prachtig maar kan het maar mondjesmaat lezen omdat ze zelf een kind verloor. Vanochtend stuurde ze me een sms: ‘Tonio is vandaag 10 jaar overleden. Mijn medeleven, mocht je zijn moeder contacteren.’ Lieve mevrouw Rotenstreich, jullie prachtige zoon leeft nog dankzij het mooie boek dat ons duidelijk maakt wat een ongelofelijke schat hij geweest moet zijn.

        Like

Plaats een reactie