Welkom op mijn blog.
Ik ben 60 jaar en al 40 jaar met A.F.Th. van der Heijden (Adri). We hadden één kind, een prachtige zoon, Tonio, die op 23 mei 2010 op bijna 22 jarige leeftijd is verongelukt. Adri heeft precies een jaar later, op 23 mei 2011, een requiem over Tonio gepubliceerd met als titel Tonio. Zelf heb ik in 2018 het boek Tonio’s blik gepubliceerd. Het grootste deel van de week vul ik met schrijven aan mijn volgende boek, Een krasse eeuw, over het leven van mijn vader en de uitwerking daarvan op mijn leven.
Schrijfproces
Het schrijven doe ik uit noodzaak: 1. Om te overleven 2. Omdat het datgene is wat ik enkel nog wil in het leven. Om tijdens het lange en ‘eenzame’ schrijfproces toch enig contact met de buitenwereld te hebben, houd ik op mijn blog een dagboek bij.
Mijn gedachten over het boek in aanbouw, staan in het onderdeel Een krasse eeuw.
Contact met de buitenwereld 
Heel herkenbaar en zo super mooi om over Tonio te lezen en de film te zien. Mijn zoon van 14 is afgelopen februari overleden in een trein ongeluk. Het boek over Tonio is het eerste boek waarin ik mij herken en dat is heel erg troostend. Veel dank voor het delen. Liefs van Eline
LikeLike
Lieve Eline,
Wat een vreselijk ongeluk is dat geweest. Lekker buiten wandelen met een vriend, moe van alle corona maatregelen, en dan overkomt jouw zoon dit.
Als je kind overlijdt, is er geen troost, hooguit kan iets, zoals je zelf al zegt, troostend werken. Fijn dat het boek ‘Tonio’ voor jou die uitwerking heeft. Bij ons is de dood van onze zoon al meer dan 11 jaar geleden, maar helaas kan ik je niet opmonteren met de woorden: het komt wel goed. Afgelopen zaterdag avond zaten Adri en ik op de bank met een drankje en ineens was het er weer: huilen, huilen en nog eens huilen. Niet het huilen van de pijn, omdat je bijvoorbeeld op je stuitje gevallen bent. Nee, het dierlijk huilen, al huilend kreten slakend, omdat het gemis zo immens groot is. Het blijft.
Het belangrijkste wat je moet doen, wil je verder leven, is een doel stellen. Toevallig doe ik dat middels het schrijven. Maar het kan ook iets heel simpels zijn. Werken in een koffie gelegenheid en zorgen dat de mensen zich welkom voelen, al realiseer ik me, dat dit in corona tijd niet zo’n goed voorbeeld is. Het gaat maar om het idee.
Ik kan je helaas niet helpen, net zoals jij voor mij niets kunt doen. Het is een onoplosbaar probleem, want onze zonen komen nooit meer terug.
Veel sterkte en liefs,
Mirjam
LikeLike
streamline
LikeLike
Ergonomic Soft Pizza
LikeLike
Beste Mirjam,
Op 18 augustus, ruim 7 weken geleden, overleed onze 20-jarige zoon plotseling aan de gevolgen van de meningokokken bacterie sepsis type W.
We zitten nog middenin het ongeloof, het overleven van de eerste maanden, al geloof ik dat het zo de rest van ons leven zal gaan zijn, ‘overleven’.
Ik heb net het boek Tonio uit, wat bijzonder, wat heeft Adri dit prachtig geschreven, het is zo pijnlijk herkenbaar… En wat schrok ik en emotioneerde het me toen ik in de epiloog de datum van de dagboekaantekening woensdag 19 mei 1999 las, de geboortedatum van onze prachtige, mooie, lieve zoon Carsten.
Nu door met Uitverkoren…. Het lezen houdt me een beetje staande….
Liefs van Marike
LikeLike
Lieve Marike,
Ik zou willen dat er geen mensen bijkwamen die het boek ‘Tonio’ nodig hadden, omdat ze zelf hun kind waren verloren. Helaas ligt het niet binnen mijn macht daar over te beslissen. En zo zijn jij en je man ook slachtoffer geworden van het allerwreedste dat een mens kan overkomen. Ik wil jullie natuurlijk heel veel sterkte wensen, maar weet uit eigen ervaring dat deze wens bij veel problemen verlichting kan brengen, maar niet als je kind dood is. Dan helpt namelijk niets. En wat je schrijft, dat je gelooft dat het de rest van je leven zal gaan om overleven: ik kan het vanuit mij bezien helaas alleen maar beamen. Het is nu bijna negeneneenhalf jaar geleden dat Tonio overleed. Alleen de totale chock van de eerste twee jaar is verdwenen, maar verder wordt het er niet makkelijker op, in sommige opzichten zelfs moeilijker. Zo is het heel confronterend voor mij te lezen over de dood van jullie zoon, roept dat weer allelerlei momenten op die wij met Tonio hebben doorgebracht.
Ik heb Tonio je berichtje aan Adri voorgelezen en hij was ‘blij’ te horen dat je iets aan zijn boek hebt gehad.
De foto van Tonio op ‘Uitverkoren’ was hem ten voeten uit: een stralend, lief jongetje, net als jullie zoon.
Zorg er voor elkaar te zijn, meer kan ik jullie niet aanraden.
Liefs van Mirjam
LikeLike
Hoi Mirjam,
Ik geef een boekpresentatie over jouw boeken ‘de stalkster’ en ‘verloren mensen’. Ik heb ook informatie nodig over de schrijfster zelf. Kun je misschien iets vertellen over jouw achtergrond, opleiding, ambities, waarom je het boek hebt geschreven etc. En misschien ook iets over de grootste overeenkomsten en verschillen tussen de boeken qua schrijfstijl etc. Alvast bedankt!
Groetjes Esther
LikeLike
lieve Mirjam Rotenstreich,
Ik heb de film Tonio over jullie zoon drie keer gezien wat een pakkende film!En wat een lieve jongen Tonio!
Heel veel sterkte en liefs.
LikeLike
Lieve Roselinde,
Ik zie nu dat ik helemaal niet gereageerd heb op jpuw lieve berichtje. Alsnog veeel dank! Wat bijzonder dat je de film zo vaak gezien hebt. Hij was afgelopen week op de televisie, maar het lukte mij niet om ernaar te kijken. In de bioscoop ging het net, maar thuis kijken is veel te intiem.
Veel liefs,
Mirjam
LikeLike
Beste Mirjam.
Wij verloren onze 27 jarige zoon in Januari 2008. Als iemand weet wat zoiets doet aan de ouders, zijn jullie dat. Ik zocht overal hulp, vooral in boeken over verlies aan de dood. Mijn zus (zij woont in Belgie, wij in Zuid Afrika) gaf mij het boek “Tonio”. Dat was het eerste boek waar ik mijn gevoelens beschreven zag. De passages die mij het meeste roerden, staan aangeduid met een kruisje en een hartje. Als ik het moeilijk heb, herlees ik die. Ik wou toen al kontakt opnemen maar wou jullie niet storen.
In Januari 2013 verloren we een tweede zoon, hij was 28. En het boek was nog eens een hulp. Mijn zus bezorgde mij dan “Uitverkoren”. De eerste paragraaf zegt alles.
Ik wou “dank U” zeggen voor al jullie hulp in ons moeilijke tijden. Zonder elkaar te kennen, hebben wij een band. Het talent om gevoelens onder woorden te brengen, heeft mij steun gegeven in heel donkere momenten. En mijn hart gaat uit naar jullie, want Tonio is uw zoon.
Dank U, Adri en Mirjam
LikeLike
Lieve Marleen,
Wat een vreselijk drama: twee kinderen verliezen. Hoe is het mogelijk. Het is mogelijk. Wij mensen zijn zo kwetsbaar, al denken we vaak dat het leven maakbaar is: niet dus. Ik wens jullie ontzettend veel kracht toe, want alleen dan kun je (met de kinderen die je hebt overleeft) overleven. Verder kan ik niks voor jullie doen en dat is afschuwelijk. Liefs, Mirjam
LikeLike
Dear Mirjam Rotenstreich
I take the liberty to write to you , as on 10.07.2010 , our son is unexpectedly died of a heart attack . Until Today I am unhappy to accept this blow . That’s why I started the blog http://lebenistzufall.wordpress.com/ to write so that I can process my grief and feelings better .
Through my blog I have been made aware of the book TONIO . Reading , like her husband describes his and your feelings , has impressed me and helped me . I have discovered some similarities in our thinking and experience .
Due to the self-description of Adri , I assume that he does not keep an email or blog contact. Since I do not know if you speak the German language, I do not know if you and your husband can read my blog.
I live and work in Switzerland , I’m over 30 years with my wife Marcella married and we are still suffering the loss of our son . Many people tell us that it will get better with time , but this is not true it is just different , you learn to go with the loss to .
Sincerely and much strength for the future
Hans Peter Widmer, St. Gallen, Schweiz
leben-ist-zufall@bluewin.ch
LikeLike
Dear Hans Peter Widmer, I have sent you an email.
LikeLike