Niets is wat het lijkt in een spannend kat-en-muisspel
Abbi wil na het overlijden van haar ouders in het reine komen met haar moeizame jeugd. Ze huurt een villa in het Zwitserse Lugano, de plek waar ze tijdens vakanties als kind zo gelukkig leek. Maar het verblijf verloopt allerminst rustig. De eigenaardige verhuurder Philip intrigeert haar en bezorgt haar tegelijkertijd een onbehaaglijk gevoel. Hij voorziet gebeurtenissen. Abbi probeert hem te negeren, totdat enkele van zijn voorspellingen uitkomen en hij zelfs haar dood voorspelt.
‘Goede reis gehad?’
‘De Gotthard was een ramp.’
‘Ik hoorde van het ongeluk en ik moest meteen aan u denken.’ Hij had een prettige stem, beheerst, wat aan de hoge kant.
‘Zeg maar jij’, zei Abbi.
‘Misschien had ik je moeten waarschuwen. Ik zag het aankomen’, zei Philip.
‘Zo’n lange tunnel met een smalle tweebaansweg is vragen om moeilijkheden. Dat zei mijn vader altijd als we erdoorheen reden.’
‘Ik bedoelde iets anders’, zei Philip.
‘Wat dan?’ vroeg Abbi.
‘Ach, niks. Het belangrijkste is dat je hier bent. Villa Pace is klaar om je te ontvangen.’
Uit Verloren mensen
Contact met de buitenwereld 